Woensdag 12 oktober
Marc Vervloet is nephrologist, professor of Nephrology and co-directing t
he Nephrology research program, at the Amsterdam University Medical Center, Amsterdam, The Netherlands. He is research program leader at the Institute Amsterdam Cardiovascular Sciences (ACS) chair of the CKD-Mineral and Bone Disorders (CKD-MBD) working group of the ERA (European Renal Association), member of the scientific committee of the Dutch Kidney Foundation and member of the KDIGO committee on CKD-MBD. Dr Vervloet gained his medical degree in 1989, graduated as internist in 1997 and as nephrologist in 1999. His thesis encompassed research on the deranged metabolism of minerals and bone in chronic kidney disease. His clinical work is related to CKD and he is heading the haemodialysis unit at his hospital. He is teaching both medical students, residents, and nephrology fellows, and is guiding several PhD students. His research mainly covers topics related on CKD-MBD, in particular on the role of cardiovascular disease, vascular calcification, FGF23, Klotho, the clinical use of calcimimetic therapy, and phosphate and magnesium control. In addition, he is studying CKD-associated pruritus. The basic research he is conducting, comprises several animal models of CKD, vitamin D deficiency, using mainly cardiovascular endpoint, both in terms of imaging and functional testing in vivo. He is theme editor of Nephrology Dialysis and Transplantation.
Magnesium
Magnesium is een belangrijk cation voor veel fysiologische processen. Een tekort van dit mineraal komt relatief vaak voor en kan acute en chronische consequenties hebben. De acute effecten spitsen zich toe op neuromusculaire en electrocardiografische stoornissen. Een chronisch tekort kan zich manifesteren als globale ontregeling van verschillende onderdelen van de mineraalhuishouding, inclusief calcium, PTH, ontstaan van nierstenen en vaatwandverkalking, het laatste met name bij mensen met chronische nierschade. Hoewel er specifieke tubulopathieen bestaan, zoals het syndroom van Gitelman, die een hypomagnesiemie kunnen veroorzaken, komt dit vaker voor als gevolg van tubulotoxische medicatie of door verminderde intake met de voeding, al dan niet in combinatie met verlies door diarree. De hoeksteen van de behandeling, na het zo mogelijk opheffen van de oorzaak, is adequate suppletie.
Dr Nicole Hunfeld (ziekenhuisapotheker/klinisch farmacoloog) is projectleider duurzaamheid op de IC van het Erasmus MC. In september 2021 heeft zij de Sustainability Award van de Erasmus Universiteit Rotterdam gekregen voor “ het groene IC” project. Tevens is zij voorzitter van de commissie “De Groene IC” van de NVIC. Daarnaast is zij vice-voorzitter van de KNMP en heeft zij binnen het KNMP bestuur de portefeuille duurzame farmacie.
Duurzame zorg: het groene virus
Wat is duurzame zorg? En waarom is duurzame zorg noodzakelijk? En hoe leveren we samen duurzame zorg? In haar lezing gaat Nicole Hunfeld antwoord geven op deze vragen. Ze vertelt hoe ze als apotheker de afgelopen jaren de transitie ingezet heeft naar duurzame zorg vanuit de intensive care. Ze neemt je mee in de wereld van de groene transitie, co-creatie en een groene mindset. Haar doel? Het groene virus verspreiden om samen de planeet wat mooier te maken, naast de belangrijke zorg voor patiënten.
Elisabeth Bik, PhD is a Dutch-American microbiologist who has worked for 15 years at Stanford University and 2 years in industry. Since 2019, she is a science integrity volunteer and occasional consultant who scans the biomedical literature for images or other data of concern and has reported over 5,000 scientific papers. For her work on science communication and exposing threats to research integrity she received the Peter Wildy Prize, the John Maddox Prize, and the Ockham Award.
De duistere kant van de wetenschap: wangedrag in biomedisch onderzoek
Wetenschap bouwt voort op wetenschap. Zelfs na peer-review en publicatie kunnen wetenschappelijke artikelen nog steeds zorgwekkende afbeeldingen of andere gegevens bevatten. Als deze artikelen met onjuiste of zelfs vervalste gegevens na publicatie niet worden aangepakt, kan dit leiden tot tijd- en geldverspilling van andere onderzoekers die deze resultaten proberen te reproduceren.
Elisabeth Bik is een forensisch beeldrechercheur die gedupliceerde en gemanipuleerde afbeeldingen in biomedische artikelen zoekt en rapporteert. Ze heeft een systematisch onderzoek gedaan van 20.000 artikelen in 40 tijdschriften en ontdekte dat ongeveer 4% hiervan ongepast gedupliceerde afbeeldingen bevatte. In haar lezing zal ze verschillende soorten ongepast gedupliceerde afbeeldingen presenteren en beschrijven hoe tijdschriften hiermee omgaan.
Donderdag 13 oktober
Chantal Bleeker-Rovers is internist-infectioloog en hoogleraar Uitbraken van
infectieziekten in het Radboudumc. Ze verricht klinisch en translationeel onderzoek op het gebied van infectieziekten die zich presenteren in de vorm van uitbraken met een grote maatschappelijke impact, bijvoorbeeld doordat de uitbraak de reguliere zorg raakt of doordat er afstemming met de veterinaire sector moet zijn. Ze is gespecialiseerd in Q-koorts en oprichter van het Q-koorts Expertisecentrum in het Radboudumc. Binnen het Radboudumc vervult zij sinds de uitbraak van de coronacrisis een leidende rol op organisatorisch vlak. Ook is zij één van de (roulerende) voorzitters van het Crisis Beleidsteam.
Outbreak management: van Q-koorts tot COVID-19
Nederland is de afgelopen jaren getroffen door de gevolgen van uitbraken waaronder Q-koorts, zeldzame gevallen van Lassakoorts, verdenkingen op Ebola en de afgelopen jaren COVID-19. Voor sommige infectieziekten zoals virale hemorragische koorts zijn centraal georganiseerde faciliteiten nodig, zoals een high level isolation unit. De huidige pandemie laat echter ook duidelijk de noodzaak zien van een goede algemene voorbereiding op infectie-uitbraken en een optimale samenwerking met o.a. de publieke gezondheidszorg. Uitbraken van infectieziekten blijven ongetwijfeld tot de grote uitdagingen behoren die de zorg op de proef stellen. Een uitbraak komt altijd onverwacht en nieuwe uitbraken volgen elkaar steeds sneller op. Een nieuwe pandemie, meest waarschijnlijk opnieuw een zoonose, is dan ook te verwachten.
Na haar afstuderen als Biomedical Engineer aan de TU Delft, begon Else de Ridder (1994) in 2019 haar adviesbureau MINT zorgadvies. Hiermee richt Else zich volledig op de verduurzaming van de zorg. Sinds 2019 heeft zij al vele lezingen mogen houden op congressen, nascholingen en symposia, en al meer dan 200 zorgprofesssionals mogen inspireren met haar ‘Green Team workshop’. Ook helpt zij ziekenhuizen en zorginstellingen met praktische verduurzaming, door projecten uit te voeren op een afdeling of voor een instelling. Ook is Else Green Team coördinator in het Amsterdam UMC en is ze voorzitter van het Green Team netwerk van de Groene Zorg Alliantie.
De CO2-footprint van de zorg: hoe kan jij bijdragen aan verduurzaming?
De zorg is in Nederland verantwoordelijk voor zo’n 7% van de landelijke footprint. Dit is meer dan de footprint van de luchtvaart of van Tata Steel! De zorg draagt dus substantieel bij aan klimaatverandering, wat er ook voor zorgt dat mensen ziek worden. Tijdens deze lezing vertelt Else de Ridder jou alles over deze footprint van de zorg. Welke processen in de zorg zijn hiervoor verantwoordelijk, en wat kan jij morgen al doen om jouw footprint te verlagen? Ook vertelt Else wat er al gedaan wordt in Nederland, en waar jij je bij kan aansluiten, om een nog grotere impact te hebben.
Frank Bosch studeerde geneeskunde aan de Universiteit Utrecht en volgde de specialisatie interne geneeskunde in Rijnstate en Radboudumc. Hij promoveerde op onderzoek naar het verouderingsproces van rode bloedcellen. Frank Bosch is sinds 1989 in verschillende functies werkzaam in Rijnstate in Arnhem. Hij was er onder meer hoofd van de afdeling Intensive Care (1989-2000), specialistmanager interne geneeskunde, bestuursvoorzitter van de medische staf en medisch manager van het Leerhuis. Frank Bosch is met ingang van 1 april 2019 benoemd tot hoogleraar Acute Interne Geneeskunde aan de Radboud Universiteit/Radboudumc/Rijnstate en is gespecialiseerd in de opvang en behandeling van de acuut zieke patiënt, in het bijzonder met behulp van echografie.
Meer ruimte voor de echografie in het bachelor onderwijs
In de lezing wordt ingegaan op de mogelijkheden van de echografie om onderwijs in de anatomie en fysiologie te verbeteren. Met behulp van de echografie probe kan de onderlinge betrekkingen tussen organen goed geïllustreerd worden; maar ook fysiologie onderwijs wordt beter door studenten zelf bijvoorbeeld de hartcontractie te laten bestuderen.
Jan ter Maaten is internist acute geneeskunde en medisch hoofd van de
SEH van het UMCG. Hij is actief betrokken geweest bij de ontwikkeling van de spoedeisende geneeskunde en acute interne geneeskunde in Nederland. Hij houdt zich al jaren bezig met de ontwikkeling van simulatie-onderwijs en point-of-care echografie. Een van zijn onderzoekslijnen betreft de echografie.
Echo bij de ‘primary assessment’ op de SEH
In de lezing zal ik ingaan op de toegevoegde waarde van het verrichten van point-of-care echografie direct bij de ‘primary assessment’ op de SEH. Dit zal worden geïllustreerd aan de hand van casuïstiek van acute ziektepresentaties op de SEH.
Het gesprek over psychosociale veiligheid in de leer-en werkomgeving
Heb jij weleens meegemaakt dat je een meeting uitliep of afsloot en dacht “ik had dit willen zeggen of dat willen vragen en zus willen doen “en het niet hebt gedaan? En dat je vervolgens recht praat waarom? “Het verkeerde moment” ”Ze zullen me vast dom vinden” “Het voegde niets toe” etc. Voor velen, zo niet iedereen, een bekende situatie. Dit ontstaat in een psychologisch ONveilige werkklimaat.
Als de psychologische veiligheid er wél is in een team dan voelt iedereen zich thuis, worden meningen en fouten gedeeld, levert iedereen vanaf dag 1 een bijdrage aan het grotere geheel, wordt de status quo en elkaar uitgedaagd en voelt iedereen zich verantwoordelijk voor het positieve klimaat.
Voordat er misverstanden ontstaan: psychologische veiligheid betekent niet lief zijn voor elkaar of comfortabel achteroverleunen. Psychologische veiligheid is een belangrijk middel om samen met je team beter te presteren. En een noodzakelijke randvoorwaarde om een inclusief klimaat tot een succes te maken.
Joriene Beks
Joriene Beks heeft Bedrijfskunde gestudeerd met als afstudeerrichting Strategisch Management. In de rol van consultant begeleidt zij bijna 20 jaar organisaties in het ontwikkelen van zelflerend vermogen.
Joriene is auteur van twee bestsellers over psychologische veiligheid. Zij inspireert, traint, coacht op dit thema en zet altijd aan tot actie. Dit met humor en op nuchtere wijze. Haar missie is om alle medewerkers te laten beleven dat zij gehoord en gezien worden én een positieve bijdrage leveren aan het grotere geheel.
Daarnaast is Joriene in 2019 met haar onderneming finalist van best leerbedrijf van Nederland geworden. Haar hart gaat uit naar kwetsbare VMBO/MBO jongeren. Zij heeft een stichting opgericht met als missie dat iedere jongere leert dat het verleden niet toekomstbepalend hoeft te zijn.
Vrijdag 14 oktober
Marjan van Apeldoorn (internist-infectioloog) en Ankie van den Broek 
(unithoofd polikliniek gynaecologie en obstetrie en centrum voor voortplantingsgeneeskunde) zijn de drijvende krachten achter ‘Toen werd je zelf ziek’. Vanuit hun eigen ervaringen als patiënt is in 2017 het strategisch onderwerp ‘Toen werd je zelf ziek’ in het Jeroen Bosch Ziekenhuis ontstaan.
Toen werd je zelf ziek
We kunnen in de zorg veel leren van collega’s die patiënt of naaste van een patiënt zijn geweest. Deze collega’s kijken namelijk vanuit beide perspectieven naar de zorg; het perspectief van zorgverlener én het perspectief van degene die zorg ontvangt. Zo ontdekken we wat er echt toe doet wanneer je patiënt bent.
Met het onderwerp ‘Toen werd je zelf ziek’ zetten we deze perspectiefwissel in onze dagelijkse praktijk in. We luisteren naar echte verhalen van collega’s die patiënt zijn geweest en leren daarvan. Daarnaast maken we gebruik van tools die we zelf ontwikkeld hebben, zoals de VR-films waarin je ervaart hoe het is om patiënt te zijn. Doel is om onze zorg nog beter laten aansluiten bij de wensen en behoeften van onze patiënten.